تک بیت‌ های کوتاه و ناب حافظ

 

 

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم

هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

 

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود

آدم آورد دراین دیر خراب آبادم

 

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود نادرست بود انچه می پنداشتیم

 

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

 

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی

 

بشنو این نکته که خودرا ز غم آزاده کنی

خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

 

ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی

تا راهرو نباشی کی راهبر شوی